LAS I TOŻSAMOŚĆ

 

 
 
LAS I TOŻSAMOŚĆ

Las jest takim zaczarowanym miejscem, w którym rozpuszczają się wszelkie napięcia, gromadzone w biegu życia. Często pozwalam sobie na to, by w tej Krainie wysokich wibracji odeszło wszystko, co kładzie się na piersi kamieniem. Pozwalam też, by ten pachnący ukojeniem wymiar stopił się ze mną w jedną całość. Wystarczy, że tam jestem, wdycham i czuję.

I zadziewa się magia! Chociaż subtelna, to pełnią swej mocy częstuje serce falami radości. Odpływa to, co nie jest częścią mnie a pozostaje, to co najcenniejsze – prawdziwa tożsamość, tłamszona co dnia przez ziemski spektakl zdarzeń. Rozsmakowuję się w jej pierwotnym, nieskalanym pięknie i jestem gotowa, by poszumieć wspólnie z duchami lasu.

 

DROGI LEŚNE

Dobrze jest błądzić

leśnymi drogami,

z duchami nawiązać

pierwotną więź.

Zatapiać zmysły

pod podszewką

z mchu i na drobne

rozmieniać tysiące,

efemerycznych chwil.

 

 
 

UZDROWIENIE

W aksamitnej

ciszy lasu

koc uważności

rozpościeram

z ochotą.

Układam na nim,

gęstą za dnia,

umysłu noc.

W rytmie

kołyszącej się

ciszą przestrzeni,

powraca

harmonia oddechu

i pogodne niebo,

koronami drzew

muskane z pieszczotą.

 

 

LEKKOŚĆ

Zamieszkać pośród liści,

by nozdrzami spijać

przesiąknięty lasem wiatr.

Nie martwić się

stratą czy nadmiarem

i z lekkością pląsać

na czubkach, wędrujących

ku światłu drzew.

 

  

POCAŁUNEK WENY

W leśnym wymiarze

zniknę niespodzianie

w ciągu dnia.

Nie odnajdziesz mnie

na żadnej z dróg,

lecz w ciepłym

promyku, co zakwitnie

na policzku

w chłodną noc.

 

BRAMA

Wątpliwości me

rozpłynęły się pośród

wąwozów ścieżek,

grających

kryształowym powietrzem

na korzeni strunach.

Zacichły nagle,

spłoszone szemraniem

przebudzonych liści,

otwartych oczu, dłoni

i nieznanych zmysłów.

Aż utonęły całkiem

w niezmierzonej

przestrzeni zdarzeń,

odgłosie leśnej bramy -

milczącej przecież od lat.

POWRÓT

Zanurzona

w mrocznej otchłani

własnej głowy,

wypływam z niej

falą wyobraźni.

Na jej ramionach

niesiona

dotykam koron

starych drzew,

wchłaniając w siebie

ich pradawny spokój.

Pomiędzy

starymi korzeniami

rozkwitam do życia

od nowa.

NOWY ŚWIT

Rozpuszczam

wszystkie twarze,

tresowane

na wzór oczekiwań.

Już czas!

Idę, gdzie

zawiedzie mnie

wnętrza ogień.

W oczach

płomienny blask.

Wiem, że już czas

zaufać tej melodii

i własny nucić świat.

 






 

 


 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

WĘDRÓWKI POZA CZASEM - NA FALI ZMIAN

Obraz
  https://mariuszmigalka.pl/ CZĘŚĆ IV NA FALI ZMIAN Smok nawet nie zdawał sobie sprawy, jak bardzo zmieniły go wydarzenia ostatnich dni. Odmienność, którą odczuwał przebywając pośród innych mieszkańców lasu, przestała mu przeszkadzać. Zamiast ich unikać, zaczął wsłuchiwać się w przeróżne potrzeby i problemy. Stopniowo rozwijał w sobie niedawno poznane współczucie, dzięki czemu wzrastała w nim chęć niesienia pomocy. Przepełniony po brzegi entuzjazmem do działania, chętnie korzystał ze świeżo zdobytej wiedzy. Rozbudzona w Doranie uważność oraz intuicja sprawiły, że dostrzegał i czuł znacznie więcej. Jakby wyszedł poza wąskie ramy, w których wcześniej był bezwiednie osadzony. O swych niezwykłych doświadczeniach chciał opowiadać komu się tylko da, by ktoś też mógł zmienić sposób postrzegania, wziąć głębszy oddech i kształtować życie wedle własnego uznania. Właśnie w takich chwilach przypominał sobie ostrzeżenia Solas, że nie każdy jest gotowy na taką wiedzę. Chociaż znaczenia tych s...
Czytaj więcej

LETNIE WYPRAWY

Obraz
  LETNIE WYPRAWY Nie byłam pewna jak przebiegną i zakończą się moje pierwsze długie, samotne wyprawy, ale podjęłam te wyzwania. Mówi się, że do decyzji trzeba dojrzeć ale moim zdaniem, to nie wszystko. Kiedy nadejdzie czas na jej podjęcie, wypada docisnąć siebie do maty w ten sposób, aby już nie mieć wyjścia i wymówek. Zrobiłam to po trosze z chęci zmiany, ciekawości, jak również sprawdzenia się. Zdaje się jednak, że głównym powodem był lęk i opór przed takimi podróżami. Nie chciałam przejść z tym do porządku dziennego, zignorować i zakopać na dnie jestestwa. To był ten moment, kiedy byłam gotowa przekroczyć samą siebie. A kiedy niedosyt został nakarmiony, byłam zaskoczona swymi wcześniejszymi obawami. Przeszłam z tym do porządku dziennego. Zapisałam w sobie to doświadczenie jako wyzwolenie z ograniczających, niewidzialnych więzów. Zdarzyło się to letnią porą, po przeżyciu bardzo nietuzinkowych, obfitujących w moc wydarzeń wycieczkach. Celem pierwszej wyprawy była Kraina niegasn...
Czytaj więcej

WĘDRÓWKI POZA CZASEM - PONAD ZIEMIĄ

Obraz
https://mariuszmigalka.pl/ CZĘŚĆ III PONAD ZIEMIĄ Po tych wszystkich przeżyciach i wielowymiarowych lekcjach Doran, zanim się spostrzegł, został pozostawiony samemu sobie. A przynajmniej takie wrażenie zagościło w jego głowie. Wszystko to, co się wokół smoka działo: towarzystwo zwierząt, poczucie spełniania się i podniosła atmosfera - wybrzmiało i ucichło. A na horyzont wzeszły żal i zwątpienie. Las wydał mu się zwyczajny i nieciekawy. Powrócił dawny upływ czasu. Kolejne dni spędził na poszukiwaniu przyjaciół, bo przez moment wierzył iż okażą się oni pomocni w odpędzeniu nieznośnej melancholii. Wkrótce przekonał się jednak, że to nie jest właściwy kierunek. Przebywając pośród innych zwierząt, dotkliwie odczuwał swą odmienność i brak takiego zrozumienia, jakim obdarzały go istoty poznane w innej rzeczywistości. Udawanie, że jest inaczej nie miało wielkich szans na powodzenie, bo odkryte przeznaczenie nie dało o sobie zapomnieć. Sens istnienia zmienił swoje barwy, podczas gdy te wcześn...
Czytaj więcej