PUNKT WIDOKOWY

 


Każda z dróg, chociażby najbardziej wyboista i pozbawiona widocznego sensu, w końcu doprowadza nas do jakiegoś punktu widokowego. Takie miejsce o poszerzonej perspektywie, daje możliwość pooglądania sobie minionych zdarzeń ze zrozumieniem, bez emocji i z wdzięcznością. Problem w tym, aby tej szansy nie przeoczyć i pozwolić sobie na zatrzymanie się w takim kluczowym punkcie przez parę momentów, minut, godzin, może dni.

Rozpędzeni w karuzeli myśli i zaplątani w łamigłówkach codzienności, jak powietrza potrzebujemy takich punktów z widokiem na siebie samych, nasze ziemskie poczynania oraz ich sens i wpływ na przestrzeń. Potrzebujemy ich, by poczuć bezustanne połączenie z czymś większym niż ciało i to jedno życie.

Taki punkt widokowy może ukazać nam wiele nietuzinkowych rozwiązań na dręczący nas problem. Najczęściej, w dolinie pędzących zdarzeń, nie jesteśmy w stanie takich rozwiązań dostrzec.

Każdy ma wyjątkowy sposób, aby się odprężyć i podążyć za magicznym impulsem, który doprowadzi go do najcudowniejszych krajobrazów w sobie.

 

STAŁY PUNKT

Wprawia mnie w pląs

znajoma nuta

z ukochanych, dalekich stron.

Chwytam się dźwięków,

niczym stałego punktu

na wirującej planecie

niepewnych zdarzeń.

Nagle wszystko wokół

zabawnie proste się staje

i przejrzyste i pewne,

że jeszcze zieleń

w naszych oczach soczysta.

 


ŁĄCZNOŚĆ

Chociaż bezustannie

mnie woła

nie zawsze Ją słyszę,

niby niechcący

częstotliwość przestawiając.

Po raz kolejny

wplątuję się w materii nuty,

by w ich gęstwinie

daremnie szukać wyjścia.

Rękoma woli

z prywatnej pięciolinii

sprzątam cały kram,

podgłaśniam kanał ciszy.

I ponownie rozbrzmiewają

Jej radosne szepty w tle,

o tym, że wciąż

jestem na szlaku.

 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

LETNIE WYPRAWY

Obraz
  LETNIE WYPRAWY Nie byłam pewna jak przebiegną i zakończą się moje pierwsze długie, samotne wyprawy, ale podjęłam te wyzwania. Mówi się, że do decyzji trzeba dojrzeć ale moim zdaniem, to nie wszystko. Kiedy nadejdzie czas na jej podjęcie, wypada docisnąć siebie do maty w ten sposób, aby już nie mieć wyjścia i wymówek. Zrobiłam to po trosze z chęci zmiany, ciekawości, jak również sprawdzenia się. Zdaje się jednak, że głównym powodem był lęk i opór przed takimi podróżami. Nie chciałam przejść z tym do porządku dziennego, zignorować i zakopać na dnie jestestwa. To był ten moment, kiedy byłam gotowa przekroczyć samą siebie. A kiedy niedosyt został nakarmiony, byłam zaskoczona swymi wcześniejszymi obawami. Przeszłam z tym do porządku dziennego. Zapisałam w sobie to doświadczenie jako wyzwolenie z ograniczających, niewidzialnych więzów. Zdarzyło się to letnią porą, po przeżyciu bardzo nietuzinkowych, obfitujących w moc wydarzeń wycieczkach. Celem pierwszej wyprawy była Kraina niegasn...
Czytaj więcej

LAS I TOŻSAMOŚĆ

Obraz
      LAS I TOŻSAMOŚĆ Las jest takim zaczarowanym miejscem, w którym rozpuszczają się wszelkie napięcia, gromadzone w biegu życia. Często pozwalam sobie na to, by w tej Krainie wysokich wibracji odeszło wszystko, co kładzie się na piersi kamieniem. Pozwalam też, by ten pachnący ukojeniem wymiar stopił się ze mną w jedną całość. Wystarczy, że tam jestem, wdycham i czuję. I zadziewa się magia! Chociaż subtelna, to pełnią swej mocy częstuje serce falami radości. Odpływa to, co nie jest częścią mnie a pozostaje, to co najcenniejsze – prawdziwa tożsamość, tłamszona co dnia przez ziemski spektakl zdarzeń. Rozsmakowuję się w jej pierwotnym, nieskalanym pięknie i jestem gotowa, by poszumieć wspólnie z duchami lasu.   DROGI LEŚNE Dobrze jest błądzić leśnymi drogami, z duchami nawiązać pierwotną więź. Zatapiać zmysły pod podszewką z mchu i na drobne rozmieniać tysiące, efemerycznych chwil.       UZDROWIENIE W aksamitnej ciszy lasu koc uważności...
Czytaj więcej

WĘDRÓWKI POZA CZASEM - NA FALI ZMIAN

Obraz
  https://mariuszmigalka.pl/ CZĘŚĆ IV NA FALI ZMIAN Smok nawet nie zdawał sobie sprawy, jak bardzo zmieniły go wydarzenia ostatnich dni. Odmienność, którą odczuwał przebywając pośród innych mieszkańców lasu, przestała mu przeszkadzać. Zamiast ich unikać, zaczął wsłuchiwać się w przeróżne potrzeby i problemy. Stopniowo rozwijał w sobie niedawno poznane współczucie, dzięki czemu wzrastała w nim chęć niesienia pomocy. Przepełniony po brzegi entuzjazmem do działania, chętnie korzystał ze świeżo zdobytej wiedzy. Rozbudzona w Doranie uważność oraz intuicja sprawiły, że dostrzegał i czuł znacznie więcej. Jakby wyszedł poza wąskie ramy, w których wcześniej był bezwiednie osadzony. O swych niezwykłych doświadczeniach chciał opowiadać komu się tylko da, by ktoś też mógł zmienić sposób postrzegania, wziąć głębszy oddech i kształtować życie wedle własnego uznania. Właśnie w takich chwilach przypominał sobie ostrzeżenia Solas, że nie każdy jest gotowy na taką wiedzę. Chociaż znaczenia tych s...
Czytaj więcej