TWOJE NIEBO

 


Nasunęła mi się refleksja (nie pierwszy już raz ale akurat dziś bardzo domagała się swych uwagi), że w życiowym zamieszaniu często zapominam być wyrozumiała dla samej siebie. A przecież jestem sobie wszystkim, także domem, w którym mieszkam od zawsze. Jeśli w domu brakuje ciepła, zrozumienia, wybaczenia, współczucia, odwagi mówienia o trudnych sprawach, to z pewnością nie jest on komfortowy. Skoro zatem nie ma w nim harmonii i wsparcia, to pozbawiam siebie podstawowego punktu odniesienia, bezpiecznego schronienia.

Dlatego też staram się przypominać sobie od czasu do czasu ile dla siebie znaczę. Zauważam i z miłością otulam to, co we mnie radosne i smutne. Wiem, że nikt za mnie tego nie zrobi, chociażby mnie bardzo kochał. Oczywiście nie chodzi tu o popadanie w skrajność, którą jest narcyzm ale o zdrowe podejście do własnej osoby.

Piszę o tym również dlatego, że odczuwanie miłości do siebie jest dla wielu ludzi nadal dużym wyzwaniem. Często środowiska, z których się wywodzimy niestety nie ułatwiają tego zadania, wręcz przeciwnie.

Wiem, że to nie jest odkrywczy temat. Mając świadomość, iż to utarty frazes, napiszę z premedytacją: zauważajmy, słuchajmy i doceniajmy siebie! Wówczas prawdziwie pomożemy także tym, którzy podążają swym torem gdzieś obok nas.

Pewnego dnia, kiedy byłam dla siebie wyjątkowo miła:), powstał taki świąteczny wiersz:

ŚWIĘTO

Zauważę dziś siebie

i pozwolę,

by zauważenie

na podatny grunt padło.

Ustanowię

prywatne święto

obfitości, celebrując

spełnienie i radość

na wielkiej

polanie różnorodności.

I jeszcze dwa, takie z kategorii podnoszących na duchu, dodających energii i dające do zrozumienia ile mamy w sobie mocy (jeśli tylko zechcemy ją z siebie wyzwolić).

RADOŚĆ

Gdy ją wyzwalasz

ze skarbca swego domu,

płynnym złotem

rozlewa się

po zmęczonym ciele,

rażąc światłem

szare oczy cieni.

Miliony ciepłych iskier

rozrzucasz dokoła,

na boską częstotliwość

nastawiając otoczenie.

 

TWOJE NIEBO

Czasem niebo

schodzi na Ziemię,

w odpowiedzi na listy

przez ciebie słane.

Swym obłokiem

wymiata co szare,

napełniając zmysły

błękitu falą.

I oto widzem sztuki

nagle się stajesz,

podziwiając

na jawie cuda,

po mistrzowsku

przez siebie wyśnione.

I sekretny portal

zrozumienia

w tobie dojrzewa,

że magiem

swego życia jesteś.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

WĘDRÓWKI POZA CZASEM - PRZEBUDZENIE

Obraz
  https://mariuszmigalka.pl/ Pewnego poranka, kiedy ja i moje natchnienie spaliśmy jeszcze - tak z na wpół otwartymi powiekami - wydarzyło się coś nie zupełnie ziemskiego. Odwiedził mnie sympatyczny smok, który bardzo chciał, abym opisała historię jego życiowej wędrówki. Nie od razu wyjawił mi wszystkie swoje przygody, jednak już pierwsze słowa zafascynowały mnie do tego stopnia, że zgodziłam się bez wahania. Wkrótce zrozumiałam dlaczego ta opowieść jest ważna i że nie chodzi tu tylko o smoka. Podobnie jak mój wyjątkowy przyjaciel, również i ja będę snuła tę opowieść powoli. A dzisiaj zaprezentuję jej pierwszą część. Oto część pierwsza bardzo nieoczywistych "Wędrówek poza czasem", do których piękne ilustracje wykonał Mariusz Migałka (https://mariuszmigalka.pl/; https://www.whitecoalstudio.com/): CZĘŚĆ I PRZEBUDZENIE  W głębokiej, dostojnej puszczy wyściełanej mchem i paprocią, obudził się młody smok. Nie wiedział kim jest i dlaczego znajduje się w starym, szepczącym konara
Czytaj więcej

WĘDRÓWKI POZA CZASEM - PONAD ZIEMIĄ

Obraz
https://mariuszmigalka.pl/ CZĘŚĆ III PONAD ZIEMIĄ Po tych wszystkich przeżyciach i wielowymiarowych lekcjach Doran, zanim się spostrzegł, został pozostawiony samemu sobie. A przynajmniej takie wrażenie zagościło w jego głowie. Wszystko to, co się wokół smoka działo: towarzystwo zwierząt, poczucie spełniania się i podniosła atmosfera - wybrzmiało i ucichło. A na horyzont wzeszły żal i zwątpienie. Las wydał mu się zwyczajny i nieciekawy. Powrócił dawny upływ czasu. Kolejne dni spędził na poszukiwaniu przyjaciół, bo przez moment wierzył iż okażą się oni pomocni w odpędzeniu nieznośnej melancholii. Wkrótce przekonał się jednak, że to nie jest właściwy kierunek. Przebywając pośród innych zwierząt, dotkliwie odczuwał swą odmienność i brak takiego zrozumienia, jakim obdarzały go istoty poznane w innej rzeczywistości. Udawanie, że jest inaczej nie miało wielkich szans na powodzenie, bo odkryte przeznaczenie nie dało o sobie zapomnieć. Sens istnienia zmienił swoje barwy, podczas gdy te wcześn
Czytaj więcej

WĘDRÓWKI POZA CZASEM - W STRUMIENIU WIEDZY I PRZEZNACZENIA

Obraz
  https://mariuszmigalka.pl/ CZĘŚĆ V W STRUMIENIU WIEDZY I PRZEZNACZENIA Doran nie wiedział ile czasu upłynęło od ostatnich nauk, jakich udzieliła mu żaba. Nie potrafił też określić, od kiedy tak naprawdę po mistrzowsku opanował sztukę wysokich lotów, na swych pięknych, turkusowych skrzydłach. Ta dezorientacja spowodowana była jego podróżami poza ziemską przestrzenią i czasem. Wprawdzie smok doświadczył już stanu bycia w bezczasowości, lecz zdecydowanie nie było to tak spektakularne doznanie jak obecnie. Wiedza i związana z nią odmienna perspektywa postrzegania były naturalnym, boskim darem dla rozwijającej się istoty. Nowa świadomość otworzyła przed Doranem bramy do nieznanych dotąd wymiarów, trudnych lub niemożliwych do pojęcia poprzez pryzmat ludzkiego rozumowania. Zgłębiał wiedzę o Ziemi, gwiazdozbiorach, innych planetach oraz o niezliczonych cywilizacjach zamieszkujących wszechświat. Często przebywał również pośród ludzi, studiując anatomię i system energetyczny człowieka, zw
Czytaj więcej