POROZUMIENIE

 

 


Od paru lat uczestniczę w cyklicznym wydarzeniu jakim są Cyrkulacje – Wschodnioeuropejski Konkurs Etiud Nowocyrkowych w CSK w Lublinie. Zachwycam się talentem artystów, ich pomysłowością, pracą nad sobą i odwagą. To bardzo niezwykli ludzie, którzy z pasją ukazują innym to, że niemożliwe jest możliwe.

Jednak wczoraj doznałam jeszcze innego odczucia, które towarzyszyło mi również przy wielu innych występach scenicznych, np. koncertach, chociaż chyba jeszcze nie byłam w stanie tego wyrazić słowami. Dzisiaj wiem już, co chciałabym napisać. Niezwykłe jest to, że artyści wyrażając siebie na swój własny, niepowtarzalny sposób, łączą się jednocześnie w tym wyrażaniu z publicznością. Na czas występu publiczność i występujący stają się jednym organizmem, który w tym jednym momencie rozumie się bez słów. W naturalny sposób powstaje uniwersalne porozumienie, wzajemna zależność i płynące z niej ponadczasowe dobro, bezcenna korzyść. W obu kierunkach szerokim, niewidzialnym strumieniem płynie mnóstwo doznań, które pozostawiają w każdym człowieku niezmywalny ślad.

Porozumienie, które w życiu codziennym jest często tak trudne lub niemożliwe do osiągnięcia, w czasie trwania przedstawienia lub koncertu tworzy się naturalnie.

Wybrałam trzy wierszy, które moim zdaniem w jakimś stopniu oddają powyższe odczucia.

 

ROZPOZNANIE

Nie wiem jaki jesteś,

gdyż filtrami

moich wrażeń

twój obraz zaburzony.

Jednak, kiedy śpiewasz

wprost do mego serca,

przez to serce w pełni

cię postrzegam.

POROZUMIENIE

Uczę się Ciebie czytać

Wszechświecie.

Wiem, że nie raz

pomiędzy nami góry,

spiętrzone ziemskim

chaosem głowy.

Jednak bywa,

że zasilanie

myślom odłączam

i czubkiem duszy

Twych intencji

dotykam.

Łączymy się

w bezczasowym

zrozumieniu.

Milczę wtedy,

chcę czuć dokładnie,

co chcesz

mi powiedzieć.

BLISKOŚĆ

Chociaż

w inne barwy

obleczone jest

nasze patrzenie

i pod inny wzór

podkładamy życie,

jednak

na wspólnej ścieżce

wibruje nasza radość,

ciepły dotyk miłości.

Chłoniemy

wspólne dni

filtrując je przez siebie

jak liście drzew

słoneczne światło.

Potrzebni jesteśmy sobie

niczym bosej stopie

dotyk rozgrzanej ziemi.

Z kielichów

wonnych dni spijamy

nasze szczęście do dna.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

WĘDRÓWKI POZA CZASEM - PRZEBUDZENIE

Obraz
  https://mariuszmigalka.pl/ Pewnego poranka, kiedy ja i moje natchnienie spaliśmy jeszcze - tak z na wpół otwartymi powiekami - wydarzyło się coś nie zupełnie ziemskiego. Odwiedził mnie sympatyczny smok, który bardzo chciał, abym opisała historię jego życiowej wędrówki. Nie od razu wyjawił mi wszystkie swoje przygody, jednak już pierwsze słowa zafascynowały mnie do tego stopnia, że zgodziłam się bez wahania. Wkrótce zrozumiałam dlaczego ta opowieść jest ważna i że nie chodzi tu tylko o smoka. Podobnie jak mój wyjątkowy przyjaciel, również i ja będę snuła tę opowieść powoli. A dzisiaj zaprezentuję jej pierwszą część. Oto część pierwsza bardzo nieoczywistych "Wędrówek poza czasem", do których piękne ilustracje wykonał Mariusz Migałka (https://mariuszmigalka.pl/; https://www.whitecoalstudio.com/): CZĘŚĆ I PRZEBUDZENIE  W głębokiej, dostojnej puszczy wyściełanej mchem i paprocią, obudził się młody smok. Nie wiedział kim jest i dlaczego znajduje się w starym, szepczącym konara
Czytaj więcej

WĘDRÓWKI POZA CZASEM - PONAD ZIEMIĄ

Obraz
https://mariuszmigalka.pl/ CZĘŚĆ III PONAD ZIEMIĄ Po tych wszystkich przeżyciach i wielowymiarowych lekcjach Doran, zanim się spostrzegł, został pozostawiony samemu sobie. A przynajmniej takie wrażenie zagościło w jego głowie. Wszystko to, co się wokół smoka działo: towarzystwo zwierząt, poczucie spełniania się i podniosła atmosfera - wybrzmiało i ucichło. A na horyzont wzeszły żal i zwątpienie. Las wydał mu się zwyczajny i nieciekawy. Powrócił dawny upływ czasu. Kolejne dni spędził na poszukiwaniu przyjaciół, bo przez moment wierzył iż okażą się oni pomocni w odpędzeniu nieznośnej melancholii. Wkrótce przekonał się jednak, że to nie jest właściwy kierunek. Przebywając pośród innych zwierząt, dotkliwie odczuwał swą odmienność i brak takiego zrozumienia, jakim obdarzały go istoty poznane w innej rzeczywistości. Udawanie, że jest inaczej nie miało wielkich szans na powodzenie, bo odkryte przeznaczenie nie dało o sobie zapomnieć. Sens istnienia zmienił swoje barwy, podczas gdy te wcześn
Czytaj więcej

WĘDRÓWKI POZA CZASEM - W STRUMIENIU WIEDZY I PRZEZNACZENIA

Obraz
  https://mariuszmigalka.pl/ CZĘŚĆ V W STRUMIENIU WIEDZY I PRZEZNACZENIA Doran nie wiedział ile czasu upłynęło od ostatnich nauk, jakich udzieliła mu żaba. Nie potrafił też określić, od kiedy tak naprawdę po mistrzowsku opanował sztukę wysokich lotów, na swych pięknych, turkusowych skrzydłach. Ta dezorientacja spowodowana była jego podróżami poza ziemską przestrzenią i czasem. Wprawdzie smok doświadczył już stanu bycia w bezczasowości, lecz zdecydowanie nie było to tak spektakularne doznanie jak obecnie. Wiedza i związana z nią odmienna perspektywa postrzegania były naturalnym, boskim darem dla rozwijającej się istoty. Nowa świadomość otworzyła przed Doranem bramy do nieznanych dotąd wymiarów, trudnych lub niemożliwych do pojęcia poprzez pryzmat ludzkiego rozumowania. Zgłębiał wiedzę o Ziemi, gwiazdozbiorach, innych planetach oraz o niezliczonych cywilizacjach zamieszkujących wszechświat. Często przebywał również pośród ludzi, studiując anatomię i system energetyczny człowieka, zw
Czytaj więcej